De geboorte van H.O.G.

Steve Piehl, een sleutelfiguur bij het starten van de Harley Owners Group^® begin jaren ’80, bespreekt de geboorte van H.O.G.^® en wat er is veranderd sinds die vroege dagen

Foto’s: Harley-Davidson Archives

In 1982 was ik een jonge man die werkte bij Harley-Davidson Motor Company in Milwaukee, toen ik een tik op de schouder kreeg van mijn baas. Hij wilde dat ik een nieuw project startte: het opzetten van de Harley Owners Group^®.

Laat me de situatie een beetje schetsen. Ik was net na mijn studie bij Harley-Davidson begonnen en werkte op de marketingafdeling aan evenementen en promoties. Het begin van de jaren tachtig was een moeilijke tijd voor Harley-Davidson; er was een recessie en de Motor Company vocht zich erdoorheen, net als alle andere motorfabrikanten. Binnen het bedrijf werd al jaren gepraat over dat we een enorm loyaal klantenbestand hadden en dat we daar iets mee moesten doen; hun energie benutten en ze op de een of andere manier sterker met Harley-Davidson verbinden.

Die gedachten kwamen uiteindelijk samen in september 1982 toen mijn baas me een ringband van tien centimeter dik overhandigde (ken je die nog?), en een kopie van een toespraak die hij zojuist op de Dealer Meeting had gehouden, waarin hij uiteenzette wat H.O.G.^® zou worden. Hij zei in feite: ‘hier is een map vol achtergrondonderzoek en enkele voorgestelde logo’s. Dit is wat ik iedereen heb verteld dat de club gaat worden, ik denk dat dit project echt iets voor jou is, dus hup, aan de slag. De club moet op 1 januari live gaan – je hebt drie maanden!’

De eerste opzet van de club was deze: het zou een nieuwe organisatie zijn om onze trouwe klanten te ondersteunen en hen te verbinden met de Motor Company. Daarom waren de oorspronkelijke voordelen gericht op services. De belangrijkste waren de pechhulp service en de diefstalverzekering. Als er op dat moment iets misging terwijl je op reis was en je geen vriend had met een busje, was geholpen worden een groot probleem. Ook motorfietsdiefstal was een punt van zorg voor leden.

Het lidmaatschapspakket was destijds erg jaren 80, met een speld en patch, een lidmaatschapskaart (ik heb nog steeds mijn originele H.O.G.-nummer, nummer 12!) en de kroon op het lidmaatschap, het Touring Handbook. Op dat moment was er geen lijst van alle Harley-Davidson-dealers beschikbaar, dus dit boek was een manier voor H.O.G. leden om hun reizen te plannen en onderweg in contact te komen met Harley-Davidson-dealers. Het was ook een zegen voor dealers om hun contactgegevens elk jaar aan duizenden rijders te laten verstrekken. We hebben allemaal vrienden met enorme collecties t-shirts of verzamelobjecten van dealerbezoeken, toch?

Er zijn veel verhalen over de begindagen van H.O.G., maar wat ik je kan vertellen is dat we in die beginfase volledig over het hoofd zagen hoe belangrijk het sociale aspect van de groep zou zijn. Ja, er waren evenementen, voornamelijk rond races als Daytona, maar het sociale aspect van de Harley Owners Group was iets waar toen niet echt naar werd gekeken. Terwijl dit uiteindelijk een van de belangrijkste factoren voor het succes van H.O.G. is gebleken.

Wat ook belangrijk is, is hoe het starten van H.O.G. Harley-Davidson veranderde. Het bedrijf wist dat het een loyale klantenkring had, maar voordat H.O.G. opgericht werd was er geen manier om echt met hen in contact te komen. H.O.G. was in feite het begin van de ‘dicht bij de klant’-benadering die sindsdien centraal staat bij Harley-Davidson. Het was het begin van Harley-personeelsleden die nauw betrokken waren bij evenementen en directeuren uit het bedrijf die interactie hadden met klanten. En hoewel we het sociale aspect van de club niet onderkenden toen we hem oprichtten, konden we dat al snel rechttrekken na gesprekken met dealers en klanten. Dus H.O.G. heeft de manier waarop we met onze rijders omgingen volledig veranderd, en is bekeken en overgenomen door zoveel andere bedrijven die nu op een vergelijkbare manier met hun klanten omgaan.

We hebben ons in het begin ook nooit gerealiseerd dat er zo’n vraag zou zijn naar H.O.G. activiteiten op lokaal niveau, totdat dealers naar ons toe kwamen en zeiden dat ze een lokale groep wilden starten vanuit hun dealerbedrijf. Daaruit werd het chapter-systeem geboren, maar dat is een ander verhaal…

In dit nummer bespreken Steve Piehl – een van de oprichters van H.O.G.® – en John Warr van Warr’s Harley-Davidson^® en het Meridian Chapter Londen, de ontwikkeling van het H.O.G. chapter system

Steve Piehl: Toen we H.O.G.^® in 1982 oprichtten, hadden we ons nooit gerealiseerd dat er vraag zou zijn naar lokale lidmaatschappen. Het idee was dat H.O.G. een serviceorganisatie zou zijn zoals de AAA (American Automobile Association), met een klein sociaal elementje in de vorm van evenementen. Dus het Chapter-concept is aanvankelijk nooit ingebouwd. Maar al snel kwamen dealers naar ons toe: ‘We willen een lokale groep starten die vanuit ons dealerbedrijf opereert onder de H.O.G. vlag’. Dat vonden wij een prima idee en eind 1983 hebben we dat zo uitgerold.

John Warr: We hebben onze lokale H.O.G. groep opgezet in het begin van de jaren ’80, toen de verkoop weer op gang kwam met de lancering van de Evo-motor en er veel nieuwe mensen bij de dealer kwamen. Dat betekende dat we ritten konden aanbieden die voor ons interessant zouden zijn. We wilden dat het een informeel gebeuren zou zijn, zodat onze klanten de mogelijkheid zouden krijgen om op een laagdrempelige manier hun motorfiets te gebruiken.

We waren bekend met het concept van een club die aan het dealer was gekoppeld, omdat mijn vader een van de oprichters was van de Harley-Davidson Riders Club. Die bestaat al sinds 1949 in het VK en we waren – en zijn – er trots op die te steunen. De Riders Club was vooral aantrekkelijk voor de jongens met oudere motoren, Shovels en nog ouder, en dat was prima. H.O.G. was meer gericht op de nieuwe klant of nieuwe rijder. Als je van motorrijden houdt, zoals ik, ben je altijd bezig met je volgende avontuur en H.O.G. is het perfecte kader om dat binnen te doen.

Een van de eerste beslissingen rond onze H.O.G. groep was dat die gratis zou zijn. We wilden niets rekenen. We wilden dat het vooral gebaseerd zou zijn op rijden en plezier hebben en veel mensen vonden dat informele heel prettig. Omdat iedereen zoveel dingen heeft die ze willen of moeten, zo veel dingen om over na te denken naast motorrijden, is het prettig dat ze gewoon kunnen komen opdagen als ze tijd en zin hebben. Sommigen mensen doen slechts een of twee keer per jaar mee, maar mensen voelen zich loyaal aan de groep omdat deze al 30 jaar actief is. H.O.G heeft een geschiedenis en mensen houden van de traditie van hoe we dingen doen, zoals het Road Captains-diner met Kerstmis en de trofeeën die aan leden worden uitgedeeld. Natuurlijk denken we altijd na over hoe we het nog beter kunnen maken, en zo veranderen en ontwikkelen dingen in de loop van de tijd, mede dankzij sociale media. Maar het hart en de ziel van H.O.G is dat het een rijclub is. H.O.G is ontwikkeld om plezier te hebben en motor te rijden.

Hoewel het voor ons misschien eenvoudig lijkt om gewoon op een motor te springen en 1000 kilometer naar een ander land te rijden, is het voor veel mensen die net hun motor hebben of die weer gaan motorrijden, behoorlijk ontmoedigend allemaal. Hoe pak je dat aan? Waar slaap je? Hoe neem je je spullen op de motor mee? Je hebt dus een kalender met evenementen nodig. Daarom plannen we in de zomer een trip naar een van de grote Harley-Davidson-evenementen in het zuiden van Europa, waar het zonnetje schijnt. Daar omheen zijn er trips met verschillende moeilijkheidsgraden, van ritten op zondag tot misschien een kleine trip naar Normandië of Calais, om wijn en kaas op te halen, of naar de VS om huurmotoren op te halen. Mensen die eigenlijk alleen dagritjes maken, kunnen zo tot een langere reis worden verleid. Die klant kan een vriend worden en zo gaat het dan verder.

*A Chelsea & Fulham chapter H.O.G Road Captains trip to France in April 2008. Photo: John Warr*

Steve: Dat is precies hoe je het moet doen, John. We leven in een wereld die sterk geïndividualiseerd is, niet one size fits all. De succesvolle organisaties bieden variatie en een veelvoud aan ervaringen. We hebben gezien dat mensen een Harley^® kopen omdat ze in eerste instantie gewoon willen rijden en lokale bezienswaardigheden willen zien. Daarna ervaart de rijder een mentale verandering wanneer hij of zij bijvoorbeeld eens in het donker rijdt. Dat opent een hele nieuwe wereld. Nu kan diegene dus overal naartoe! Ik heb mensen altijd aangemoedigd om op meerdaagse trips te gaan, omdat dat het avontuur echt kan ontsluiten.

John: Ja, daarom is dit jaar zo zwaar geweest voor ons motorrijders. En daarom blijven we plannen maken voor volgend jaar en hebben we de lijst met activiteiten voor volgend jaar al bijna compleet. Misschien gaan sommige van onze evenementen in maart en april niet door, maar veel zal komend jaar terugkomen. Echt.

Steve: Heerlijk dat optimisme, John. Dit jaar heb ik minder kilometers geklokt dan ik wilde, vooral door het afgelasten van rally’s en trips. Maar ik denk dat mensen zichzelf moeten voorhouden: ‘Als we hieruit komen, zal er een moment komen om weer op de motor te stappen en met onze groep te rijden’, dankzij het werk van mensen zoals John.

Ik zou zeggen, als we uit deze situatie komen dan hebben H.O.G. leden een voorsprong omdat er zeker nieuwe evenementen gaan plaatsvinden. Ze kunnen wellicht ietsje anders zijn, maar ze zullen terugkomen. Toen ik onlangs een rit maakte, voelde het bijna als normaal. Het voelde bijna alsof er geen pandemie was. Al die geweldige gevoelens die ik vorig jaar op de motor had, kwamen terug. Motorrijden is in veel opzichten het ultieme sociale distancing. Op de motor rijd je in principe alleen en zelfs in een kleine groep kun je prima afstand bewaren en je veilig voelen. Dus ik zou zeggen tegen H.O.G. leden: als de gelegenheid zich voordoet, stap dan gewoon op de motor en ga rijden!